คำขวัญอำเภอ  เมืองพระพุทธรูปงาช้าง พระปางไสยาสน์ หาดมโนภิรมย์เพลินตา โสภาแก่งกะเบา 
ประวัติความเป็นมา  ท้าวสีหานามและท้าวหมาคำ นำราษฏรจากเมืองมหาชัย ประเทศลาวอพยพมาตั้ง
ถิ่นฐานเมื่อปี พ.ศ.2222 ในบริเวณที่เป็นสวนว่าน และตั้งบ้านเรือนขึ้นให้ชื่อเรียกว่าบ้านหว้านใหญ่ เดิมอยู่ในเขต
เมืองพาลุกาการภูมิ ( อ่านเกี่ยวกับเมืองพาลุกากรภูมิ )ส่วนเมืองพาลุกากรภูมิเป็นเมืองจัตวาขึ้นกับเมือง
มุกดาหารและยุบเป็นหมู่บ้านใน พ.ศ.2442 สมัย รัชกาลที่ 5 ขึ้นกับตำบลชะโนด อำเภอหว้านใหญ่ ในปัจจุบัน
อาชีพหลัก ได้แก่ ทำนาปรัง ทำการเกษตรปลูกพืชระยะสั้น ข้าวโพด แตง ฟักทอง
แหล่งน้ำ แม่น้ำโขง โดยการผันน้ำด้วยเครื่องสูบน้ำไฟฟ้าสูบน้ำจากลำน้ำโขง แจกจ่ายให้เกษตรกรบริเวณ
ใกล้เคียง ตลอดแนวลำน้ำโขง
อาชีพเสริม ได้แก่ เลี้ยงโค – กระบือ เลี้ยงสุกร เลี้ยงสัตว์น้ำจืด
การเกษตร และอุตสาหกรรม ได้แก่ ข้าวเหนียว 
การคมนาคม ทางบก – รถยนต์ ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 212
วัฒนธรรม ประเพณี เนื่องจากอำเภอหว้านใหญ่ตั้งติดฝั่งแม่น้ำโขงทุกๆปีจะมีการแข่งขันเรือยาวในวัน
ออกพรรษานอกจากนี้ยังมีประเพณีบุญกองข้าวหลังฤดูการเก็บเกี่ยวข้าวนาปี ประเพณีบุญห่อข้าวเดือนสิบ
เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับญาติหรือบรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้ว และยังมีข้าวจี่ ในช่วงเืดือนธันวาคม ถึงมการาคม